Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/128

 Zapalano papierosy, gdy Forestier zaczął raptownie kaszleć!
 Był to straszliwy napad kaszlu, rozrywający mu gardło. Twarz okryła mu się szkarłatem, pot grubemi kroplami wystąpił na czoło. Zakrył się serwetą i dyszał. Gdy przesilenie minęło, zaczął mruczeć z wściekłością:
 — Na nic taka zabawa; to istne szaleństwo.
 Cały jego dobry humor znikł bezpowrotnie wobec śmiertelnie przerażającej go myśli.
 — Wróćmy do domu — zawołał.
 Pani de Marelle zadzwoniła na chłopca i zażądała rachunku. Przyniesiono go natychmiast. Próbowała go przeczytać, lecz cyfry skakały jej przed oczyma. Podała papier Duroy’owi.
 — Proszę zapłacić za mnie; nic nie widzę. Jestem kompletnie pijana.
 Jednocześnie wsunęła mu do ręki portmonetkę.
 Ogólna suma wynosiła trzysta franków. Duroy sprawdził rachunek — dał dwa banknoty, a odbierając resztę, zapytał półgłosem:
 — Ile trzeba zostawić kelnerowi?
 — Ile pan chcesz, nie wiem.
 Położył pięć franków na talerzu, a oddając kobiecie portmonetkę, zapytał:
 — Czy pani pozwoli odwieźć się do domu?