Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/384

sposób. Na wąziuchnych, kręconych schodkach tłoczyło się z pięćdziesiąt osób. Upał stawał się nieznośnym. Wołano dokoła:
 — Powietrza!
 — Pić!
 Tenże sam dowcipniś co przedtem, krzyczał głosem piskliwym:
 — Oranżada! Limoniada! Piwo!
 Rival, czerwony, nosząc jeszcze strój szermierza, wmieszał się między publikę, oświadczając, iż każe podać napoje chłodzące. Pobiegł ku schodom. Tu jednak komunikacya była zupełnie przerwana z jego mieszkaniem. Łatwiej było przebić sufit, niż przedostać się przez zbitą masę ludzką.
 — Proszę przepuścić, lody dla dam! — krzyknął Rival.
 — Lody! Lody! — powtórzyło z pięćdziesiąt głosów.
 Zjawiła się w końcu taca, ale... z próżnemi szklaneczkami. Wszystko wypito po drodze.
 — Udusić się tu można — wrzasnął jakiś głos donośny. — Kończmy prędko i wynośmy się.
 — Kwesta! — odezwał się ktoś inny.
 — Kwesta?... kwesta... kwesta — powtarzała dysząca ze znużenia, lecz mimo to wesoła publika.
 Wówczas sześć pań poczęło krążyć między