Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/474

musiała przyznać, że sprytny jest i rozumny. Teraz, gdy posiada już kapitały, potrzebny mu i tytuł. Ma zupełną słuszność.
 — Niech pan na mnie liczy, panie baronie — zapewniał jubiler z ukłonem. — Zegarek będzie gotów na czwartek.
 Przechodzili teraz koło Vaudevill’u. Grano jakąś nową sztukę.
 — Możebyśmy weszli dzisiaj do teatru? Jeśli tylko dostaniemy lożę.
 Znalazłszy żądane bilety, kupił je.
 — Może chcesz zjeść obiad w restauracyi? — zapytał znowu.
 — Ach tak, i owszem.
 Był szczęśliw, jak udzielny monarcha, szukając tylko w myśli, coby jeszcze wymyśleć dobrego.
 — Gdybyśmy tak poszli do pani de Marelle i poprosili, by zechciała przepędzić z nami wieczór dzisiejszy? Mówiono mi, że i mąż jest obecnie w Paryżu. Bardzobym rada go zobaczyć.
 Jerzy, lękający się trochę pierwszego spotkania z rozgniewaną kochanką, rad był, że odbędzie się ono w obecności żony, przez co uniknie wyjaśnień.
 Klotylda jednak zdawała się o niczem nie pamiętać i sama nawet skłoniła męża do przyjęcia zaproszenia.