Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/53

cukier srebrnymi szczypczykami, gospodyni po wiedziała mu półgłosem:
 — Staraj się pan podobać pani Walter.
 I nie czekając na odpowiedź, zwróciła się do innych gości.
 Wypił kawę, lękając się, by nie wylać jej na dywan, a potem swobodniejszy nieco, myślał, jakby zbliżyć się do zony redaktora i zawiązać z nią rozmowę.
 Spostrzegł nagle, iż trzyma w ręku pustą już filiżankę i ogląda się, gdzieby ją postawić.
 Poskoczył ku niej.
 — Pozwoli pani?
 — Bardzo panu dziękuję.
 Odniósłszy filiżankę, powrócił, mówiąc:
 — Gdyby pani wiedziała, ile miłych chwil spędziłem na pustyni, czytając La Vie Française, Doprawdy, jedyny to dziennik, który można czytywać poza granicami Francyi. Ma duży dział literacki, dowcipniejszy jest i mniej monotonny od innych. Wszystko w nim można znaleźć.
 Uśmiechnęła się z wdzięczną obojętnością i przemówiła poważnie:
 — Mąż miał wiele kłopotów, zanim stworzył ten organ, tak odpowiadający dzisiejszym potrzebom.
 I zaczęto rozmowę. Jerzy mówił w sposób łatwy, banalny, głos miał dźwięczny, a w oczach