Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/75

dewszystkiem była mowa o kobietach: maurytankach, żydówkach i hiszpankach.
 — To jedno interesuje publiczność — zauważyła.
 Zakończyła pobytem w Saida, u stóp wysokich skał i wdzięczną, lekką awanturką między podoficerem Jerzym Duroy i jakąś hiszpańską robotnicą, pracującą w fabryce w Aznel Hadżar. Wymyśliła nocną schadzkę wśród gór nagich i kamienistych, gdzie hyeny, szakale i olbrzymie psy arabskie, urządzając szalone harce, szczekają i wyją złowrogo.
 W końcu oświadczyła wesoło:
 — Dalszy ciąg jutro.
 I wstając dodała:
 — Otóż w ten sposób pisze się artykuły, kochany panie. A teraz proszę podpisać.
 Duroy się zawahał.
 — Proszę-ż podpisać.
 Zaśmiał się i nakreślił pod artykułem: Jerzy Duroy.
 Ona ciągle paliła, chodząc tam i napowrót, a Jerzy wpatrując się w nią bezustannie, nie znajdował słowa podzięki, szczęśliw, że jest przy niej, przepełniony wdzięcznością i szczęściem zmysłowem, płynącem z tej rodzącej się zażyłości. Zdało mu się, iż wszystkie otaczające go przedmioty stanowią jakąś jej cząstkę — wszystkie, nawet książki, obciążające ściany. Krzesła,