Strona:PL G de Maupassant Piękny chłopiec.djvu/83

niki, przeglądy, notatki dostawców, druki różnego rodzaju i gatunku.
 Forestier uścisnął ręce partnerów i stanąwszy poza plecyma graczy, począł w milczeniu przypatrywać się partyi. Gdy Walter zakończył wygraną, rzekł:
 — Oto mój przyjaciel, Duroy.
 Redaktor spojrzał szybko na młodzieńca swym wzrokiem badawczym i spytał:
 — Przynosi mi pan swój artykuł? Nadałby się doskonale do dyskusyi Morel’a.
 Duroy wyjął z kieszeni arkusze papieru, złożone starannie we czworo.
 — Służę panu — przemówił.
 Redaktor wydawał się bardzo zadowolonym.
 — Bardzo dobrze, bardzo dobrze. Umie pan dotrzymywać słowa. Trzeba to zaraz przejrzeć, Forestier.
 Forestier pospieszył z odpowiedzią:
 — Niema potrzeby, panie Walter. Dałem mu dziś niektóre wskazówki, chcąc wprawić go do rzemiosła. Artykuł jest doskonały.
 Redaktor, odbierając w tej chwili karty od jakiegoś wysokiego, chudego mężczyzny, deputowanego lewicy, odrzekł niedbale:
 — W takim razie, bardzo dobrze.
 Forestier nie dając rozpocząć nowej partyi, szepnął Walterowi do ucha:
 — Przyrzekł pan przyjąć Jerzego Duroy,