Strona:PL G de Maupassant Piotr i Jan.djvu/150

zegaru w stylu Empire, ni globusu, podtrzymywanego przez klęczącego Atlasa, a czyniącego wrażenie dojrzewającego melonu.
 Obydwie kobiety, siadając, przestawiły trochę krzesła.
 Pani dziś nie wychodziła? — spytała Rolandowa.
 — Nie muszę wyznać, że jestem trochę zmęczona.
 I jakby w podzięce matce i synowi, przypomniała, jak bardzo przyjemną była jej wczorajsza wycieczka i połów krewetek.
 — Wiecie państwo — mówiła — że dziś na śniadanie jadłam ułowione własnoręcznie krewetki. Były znakomite. Możebyśmy sobie któregoś dnia znów urządzili taką wycieczkę...
 Młody człowiek przerwał:
 — Przed urządzeniem drugiej, należy ukończyć pierwszą.
 — Jakto? Alboż nie ukończona?
 — Och, pani! Przecież i ja pragnąłbym zawieźć do domu mój połów z Saint-Jouin.
 Przybrała minkę naiwno-złośliwą.
 — Pan? A cóż pan ułowił?
 — Kobietę! I właśnie przyszliśmy z matką zapytać, czy przez noc nie zmieniła zdania.
 Uśmiechnęła się.
 — Nie, panie, ja nigdy nie zmieniam zdania.
 Teraz on wyciągnął do niej rękę, a ona ruchem żywym i stanowczym podała mu swoją. Zapytał:
 — Możliwie szybko... nieprawdaż?
 — Jak pan chce.
 — Za sześć tygodni?
 —Ja pod tym względem nie mam głosu.