Strona:PL G de Maupassant Silna jak śmierć.djvu/298

 — A przynajmniej jak najrzadziej.
 — Mogę zostać na wieczór dzisiejszy? Nie, w stanie jakim jesteś obecnie — niepodobna. Musisz się rozerwać, pójść do klubu, do teatru, gdziekolwiek, byle nie tu.
 — Błagam cię.
 — Nie, Olivierze, to niepodobna. Przytem będą na obiedzie ludzie, których obecność bardziej by cię jeszcze podrażniła.
 — Księżna? i... on?
 — Tak.
 — Ależ wczorajszy wieczór spędziłem także z nimi.
 — Właśnie! I dobrze się dziś czujesz dzięki temu!
 — Przyrzekam ci, że będę spokojny.
 — Nie, to być nie może.
 — Więc odchodzę.
 — Czemu tak szybko?
 — Czuję potrzebę chodzenia.
 — Właśnie... Chodź dużo, do późna w nocy, zagłusz się zmęczeniem, a potem się połóż!
 Wstał.
 — Do widzenia, Any!
 — Do widzenia, drogi przyjacielu. Odwiedzę cię jutro rano. Czy chcesz, bym znów popełniła dużą nieroztropność jak kiedyś, i udając, że jem śniadanie w domu o dwunastej, zjadła je u ciebie o kwadrans na pierwszą?
 — Tak, bardzo cię proszę. Jesteś dobrą!
 — Bo cię kocham.