Strona:PL G de Maupassant Silna jak śmierć.djvu/302

milcząca, smagana trwogą nieokreśloną a przesądną, poczem się położyła i z otwartemi oczyma leżąc w ciemności, myślała o nim!
 Minęło bardzo dużo czasu, gdy wydało się jej, że słyszy dźwięk dzwonka do mieszkania. Zadrżała, siadła na łóżku nadsłuchując. Po raz drugi przenikliwy ten dźwięk zabrzmiał wśród nocy.
 Wyskoczyła z łóżka i z całej siły nacisnęła dzwonek elektryczny, mający zbudzić pokojówkę. Następnie ze świecą w ręku wybiegła na korytarz.
 Po przez drzwi zawołała:
 — Kto tam?
 Obcy jakiś głos odpowiedział:
 — Z listem.
 — Od kogo?
 — Od lekarza.
 — Którego lekarza?
 — Nie wiem; chodzi o nagły wypadek.
 Nie wahając się dłużej, otworzyła i znalazła się naprzeciw dorożkarza w ceratowym kapeluszu. Trzymał w ręku papier, który jej wręczył. Przeczytała: „Bardzo pilne — dla jaśnie hrabiego de Guilleroy“.
 Pismo było nieznane.
 — Proszę wejść rzekła do dorożkarza. — Proszę siadać i zaczekać chwileczkę dodała.
 U drzwi pokoju męża dostała takiego bicia serca, że nie mogła wydobyć głosu, by nań zawołać. Lichtarzem tylko uderzała o klamkę drzwi. Hrabia spał jednak mocno i nie słyszał.