Strona:PL G de Maupassant Silna jak śmierć.djvu/79

zbliżał się ku końcowi, hrabina wskazując stojące przed nią nietknięte kieliszki, zawołała:
 — Otóż nic nie piłam, ani kropelki! Zobaczymy, czy schudnę.
 Księżna zirytowana chciała ją zmusić do wypicia choćby paru łyków wody mineralnej; nie zdoławszy jej jednak nakłonić do tego, wykrzyknęła:
 — Toż głupota! córka jej przewróciła w głowie. Hrabio, proszę cię, zechciej swą żonę powstrzymać od tego idjotyzmu.
 Hrabia, wyjaśniwszy właśnie swemu sąsiadowi system młockarni mechanicznej, wynalezionej w Ameryce, nie słyszał, o co chodzi.
 — Od jakiego idjotyzmu, księżno?
 — Od idjotyzmu schudnięcia.
 Rzucił żonie spojrzenie obojętne, życzliwe.
 — Kiedy nie mam zwyczaju sprzeciwiania się jej w czemkolwiek.
 Hrabina wstała, przyjmując ramię sąsiada; hrabia podał ramię księżnej i goście przeszli do wielkiego salonu, gdyż dalszy buduar przeznaczony był do przyjęć dziennych.
 Była to komnata bardzo obszerna i jasna. Sciany obite jedwabiem blado-błękitnym w deseń antyczny, ujęte były w ramy białe i złote, co w świetle żyrandoli i lamp przybierało odcień księżycowy, łagodny, i żywy zarazem. W pośrodku głównej ściany portret hrabiny pendzla Oliviera Bertin, zdawał się ożywiać i dominować nad całą komnatą. Doskonale przysta-