Ta strona została skorygowana.
WIERZĘ...
Wierzę, że mi wraz z życiem w pierś moją zaklęto
wiekuistą tęsknotę do światła i słońca,
a z tą wieków tęsknotą siłę niepojętą,
której ni granic niema — początku ni końca,
bo z potęgą tworzenia zawarła przymierze — —
Idę i wierzę — —
Wierzę, że w mojej duszy zamknąć zdolny jestem
światy, które wyłonił duch z nicości mroków —
bić w tarcze słońc, jak w dzwony spiżowe protestem —
ciąć więzy niewolnicze — rwać żelaza oków —
walczyć o nieśmiertelność, jak światła rycerze — —
Idę i wierzę — —
Wierzę mocno we wszystko, w co uwierzyć trudno:
że życie jeno gwiazdy brać winno na skronie —
że w duszę mi zaklęto wieków bajkę cudną,
bajkę nieśmiertelności — i ta w piersi płonie —
że mi nigdy nie przyjdzie iść w mogilne leże
Idę i wierzę — —
