Ta strona została uwierzytelniona.
Żabusia (śmiejąc się). A tak!...
Maniewiczowa. Po co ty go tu sprowadzasz?
Żabusia. Chciałam, żeby zobaczył jak mieszkam!
Maniewiczowa. Szczególniejsze zachcenie... Ale teraz, uciekam!... bądź zdrowa! gdzież mam klucz od furtki... A za paskiem...
Żabusia. A ja idę się przebrać.
Maniewiczowa. Po co? wszakże zostajesz w domu?
Żabusia. Nie mogę przyjąć Juliana w szlafroku.
Maniewiczowa. Dlaczego?
Żabusia. To nieprzyzwoicie!
(Maniewiczowa wychodzi przez drzwi balkonu, Żabusia wybiega do swego pokoju).
SCENA IV.
MARYA, później BARTNICKI.
Marya (wychodzi z pokoju dziecinnego) Nareszcie poszły... można będzie odetchnąć swobodniej. Och!... jak mi jakoś dziwnie, głowa mnie boli... Wstałam od rana jakaś nieswoja. Jakie życie jest smutne, och!... jakie smutne...
(Dzwonek. Przez scenę przebiega niańka i idzie otworzyć, Marya idzie ku stolikowi i układa książki).
