Strona:PL Gabriela Zapolska - Menażerya ludzka.djvu/174

 Zrobił pięćset osiemnaście pięter i — nie mógł zdecydować się na wybór.
 Wszędzie bramy były zanadto widne, za wiele drzwi wychodziło na klatkę wschodową, lokatorowie zdawali się zanadto ruchliwi.
 W dwuznacznej pozycyi, jaką Seweryn sobie w życiu obrał — były to rzeczy nadzwyczaj ważne. Do tej chwili lawirował szczęśliwie w pośród znieważanych mężów, którym ściskał uprzejmie ręce i oddawał drobne przysługi.
 Nie miał ochoty poznać tragicznej strony medalu.
 Wesoła wystarczała mu zupełnie.
 To też szukał i szukał odpowiedniej bramy, w której cieniu mogłaby jak w przepaści zginąć biegnąca do niego kochanka.
 Paul ze swej strony dokładał starań niemało. Obadwaj wieczorem schodzili się w sypialni, zniechęceni, pożółkli, ze skórą dziwnie na twarzy wyciągniętą.
 Snać podobne forsowne przechadzki obu tym viveurom nie dodawały zdrowia.