Strona:PL Gabriela Zapolska - Menażerya ludzka.djvu/185

podbijającego kobiety siłą sprawianej rozkoszy.
 Na karku tym zatrzymał się dłużej wzrok Seweryna, zdawało mu się, że gdzieś już widział podobny szmat ciała, tylko większy, grubszy, porosły krótkiemi włosami, majaczący we mgle zestawionych umiejętnie luster... i osłonięty draperyą białej flaneli.
 — Teraz pokażę panu dziecinny pokój, później mamci i kuchnię!
 Z łoskotem malec szarpnął drzwiami i przed oczyma Seweryna ukazał się pokój podłużny, zastawiony pod ścianami małemi łóżeczkami, okrytemi kołderkami z pąsowego, wytartego kaszmiru. Duży stół zarzucony książkami i zabawkami czernił się na środku.
 Koło pieca suszyło się prześcieradełko, na ziemi leżała naga lalka, z której sypały się trociny.
 Jakieś gorąco wilgotne panowało tu, wyziew mokrej bielizny i rozlanych na podłodze mydlin.