Ta strona została uwierzytelniona.
HESIA.
Lepiej sprobuj ze mną chassés — moja złota, ja ciągle zapominam z której nogi — moja droga — znów ten nauczyciel będzie mnie wstydził... masz... rozwiązał mi się pantofel... Hanka! Hanka!... (wchodzi Hanka blada, zmieniona).
SCENA III.
MELA — HESIA — HANKA.
HESIA.
Zawiąż trzewik. Cóż znów i ty jesteś chora? Patrz Mela, jak ta wygląda.
HANKA.
Panience się tylko zdaje...
HESIA.
Ale — ledwo się włóczysz. A teraz możesz iść... (Hanka wychodzi).
HESIA (kręci głową).
MELA.
To nic dziwnego. Ja wiem, dlaczego ona taka zmieniona.
HESIA.
Wiesz? powiedz!
