Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. III.djvu/324

Ta strona została przepisana.

z nią rozmawiam. Ona jest tu królową na tym kirkucie.

JOJNE.

To ty sadziła kwiaty na grobie Maiki?

ŁAJA.

Ja... U niej kwiaty najpiękniejsze wschodzą; na żadnym grobie takich cudnych kwiatów niema. Ja przez to myślę, że ona musiała być najlepsza z tych ludzi, co tu dokoła leżą...

JOJNE.

Ty dobrze mówisz ona była najlepsza.

ŁAJA.

Ty ją znał? Powiedz mi co o niej!

JOJNE
(z boleścią).

Czy ja ją znał?!

(Płacze).
ŁAJA.

Ty płaczesz? Co tobie? Ty bardzo biedny jesteś? Ty inasz ciężkie zmartwienie? Może ci ludzie co złego zrobili — jaką krzywdę? odpowiedz.

JOJNE.

O, tak... ludzie mi zrobili duże krzywdy... i mnie bardzo źle na świecie!