Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. III.djvu/325

Ta strona została przepisana.
ŁAJA.

To nie wracaj więcej na świat, biedny człowieku; zostań tutaj ze mną, z dziadkiem na kirkucie. Tu sami umarli — oni nikomu nie robią krzywdy — oni wszyscy dobrzy, piękni i szlachetni!

JOJNE.

Zostać tu?... zostać nazawsze?

ŁAJA

Taki tak! dziadek stary... Dziadek potrzebuje pomocnika... O! o! dziadek idzie! Zląkł się o mnie! Dziadku! dziadku!

SCENA IV.
ŁAJA JOJNE, BARDZO STARY ŻYD.
ஐ ஐ
B. STARY ŻYD.
(ze ślepą latarką).

Ja się zbudził... ja wiedział, że ty znów poszła na cmentarz. Ja poszedł ciebie szukać... ja się bał...

(Spostrzega Jojnego i oświetla go latarką).

Kto jest? Złodziej?

ŁAJA.

Nie, dziadku... to bardzo biedny człowiek;