Ta strona została przepisana.
AKT PIERWSZY.
Scena przedstawia wnętrze podrzędnej warszawskiej restauracji. Wąski i długi pokój. Drzwi szklane na ulicę zasłonięte czerwonemi firankami. W przyległym pokoju, gdy się drzwi otworzą, widać stół, przy którym uczą się dzieci; lampa zapalona i stół założony książkami. Na lewo bufet, za nim utrzymująca restaurację, bardzo gruba kobieta, obok niej kasjerka za wysokim pulpitem, czarno ufryzowana z krótkimi włosami. Lampy pozapalane. W głębi na estradzie stary fortepjan.
SCENA PIERWSZA.
(Utrzymująca restaurację czesze się za bufetem. Kelner nakrywa stoły, na ławkach śpią usługujące dziewczyny. Jedna na rogu stołu na lampie grzeje sobie żelazko do fryzowania grzywki. Józia śpi w kącie okryta chustką. Kasjerka robi rachunki. Za podniesieniem zasłony długa chwila milczenia, wreszcie kelner sprzątając potrąca dziewczynę).
ஐ ஐ
DZIEWCZYNA 1. No!... nie potrąc!
KELNER. To wynosić mi się ze stołu!
DZIEWCZYNA 1. To gdzie się uczeszę?
KELNER. Na dziedzińcu... w piwnicy.
DZIEWCZYNA 1. I... zaraz! Pani Matałkowska! Wierciołek się szturga.
