Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. V.djvu/212

 ANIUCZKIN. Nie można, trzeba mazurkę.
 MASZA. Naplewat! My i tak potrafiemy. (Bukaszka siada na leżance i zaczyna przygrywać na harmonji kozaka).
 AKSAKOWA. Pokażcie mnie Zosieju Grygorjewiczu, jak się tańczy.
 ANIUCZKIN. W siju minutu. (Biegnie do niej, bierze ją za ręce i usiłuje nauczyć kroków mazurowych, ona wściekła patrzy mu u: oczy i mówi cicho).
 AKSAKOWA. Co ty miał z tą Zdanowską? Ty ją znał intimno?
 ANIUCZKIN (cicho). Ty z uma zeszła Malzańka — astaw.
 AKSAKOWA, Ostań się, jak one wszystkie pójdą, ja muszę z tobą gadać.
 MASZA, (która stanęła przed Bukaszką). Jak ty grasz, ty świńskie ryło? (uderza go w twarz i śmieje się). Jak chlapnęło? co? jak jego uderzyć, to chlapnie, jakbyś dłoń w donicę śmietany włożył. No, sprobój Agrafena Iwanowna, no, prosto śmietana.
 I. SYBIRSKA DAMA (do Kupczychy). A wy?
 I. KUPCZYCHA. ja nie mogę — mnie stydno... ja dziś nie wdziałam pończoch.
 I. SYBIRSKA DAMA. Niet Zosiej Grygorjewicz... Dla mnie to za trudno, ja nie potrafię.