Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. V.djvu/231

 SONIA (od fortepjanu). Papasza!... pusti!... ja boję się!... Papasza!
 AKSAKÓW. Igraj!... A teraz gdzie twoi znajomi chowają papiery, listy? Co mówią jak się zejdą wieczorami
 STAŚ (wsłuchany w grę). Mania gra!
 AKSAKÓW. Wczoraj wieczorem co mówili? wiesz... u pani Staniszewskiej... jak się zeszli? co? Stasieczku przypomnij sobie.
 STAŚ. A! a!... mówili dużo... mówili dużo... wuj wie — Sybir oddzielić — oderwać...
 AKSAKÓW. Odebrać Moskalom.
 STAŚ. Tak, odebrać!... (Gwałtowme rzuca się ku Sonji). Maniu siostrzyczko!
 SONIA (z dzikim krzykiem). Boh mój! eto warjat! ja bajus! Mameńka! Masza!
 AKSAKÓW (usiłując wydrzeć Sonię z rąk Stasia). Małczi nie pugaj!
 AKSAKOWA (dobijając się do drzwi naprawo). Odkrojti dwiery... czto eto?
 SONIA (wydziera się i biegnie do drzwi). Mamasza ratuji (otwiera drzwi — wpada Aksakowa).
 AKSAKÓW. Won! idźcie stąd! won!
 STAŚ (przerażony). Puście! nie strzelajcie... mama niewinna... ja sam...
 AKSAKOWA. Chodź Sonia, pojedziem do stryja — to nie dom, to piekło!

(Staś wydziera się ku Aksakowej).