Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. V.djvu/84

Niech się pani uspokoi... Pani się nic nie stanie...
 WIELHORSKA. Ja nie o siebie... ja o dzieci... czy one zdrowe? czy... żyją?
 KORNIŁOF. Dzieci pani zdrowe. (Odchodzi do pokoju Horna).

(Milczenie, tylko słychać znów muzykę, śpiewy i śmiechy, głos kobiecy nuci „Razdzieli sa mnoj ty dolju“).

1. KOBIETA (do drugiej). Pani dawno tu czeka? 2. KOBIETA. Półtory godziny. 1. KOBIETA. A ja przeszło dwie godziny. 2. KOBIETA. Panie mają kogo... tam? 1. KOBIETA. Tak! ja mam córkę — wróciła z zagranicy — tam się w coś zamieszała... wzięli... ja tu już ósmy raz. 2. KOBIETA. O pozwolenie zobaczenia się z nią? 1. KOBIETA. Tak! zimno już — chciałabym jej dać trochę ciepłego ubrania. 2. KOBIETA. Ja mam tam już drugi rok syna... ale przyjeżdżam rzadko, i bo mieszkam aż za Kaliszem.
	$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$	Cicho — prawie szeptem.

 3. KOBIETA (młoda). Ja przyszłam pierwszy raz, chcę prosić za moim bratem, które-