Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. VI.djvu/203

Właśnie... to pani trafiła w samo sedno... proszę pani czy to plusz, czy sealskiny?
 DAUMOWA (niedbale). Sealskiny.
 STEFKA (wyciąga nieśmiało rękę i głaszcze). Ale! to musi kosztować morowe pieniądze.
 DAUMOWA. Nie takie drogie. Tysiąc pięćset... (z uśmiechem) prezent męża — za syna.
 STEFKA (gładząc futro). Pani ma męża?
 DAUMOWA. Mam.
 STEFKA, (z dźwiękiem dziecięcym). Dobrego?
 DAUMOWA. Bardzo — najzacniejszy człowiek.
 STEFKA. I syna?
 DAUMOWA. I synka.
 STEFKA. Duży?
 DAUMOWA. O! to już mężczyzna.
 STEFKA. A ładny?
 DAUMOWA. Bardzo.
 STEFKA. A jak go pani w domu nazywa?
 DAUMOWA. Filo.
 STEFKA. Ja też mam jednego Fila. — Fila Januszkiewicza.
 DAUMOWA (śmiejąc się). To nie mój syn. No... i widzi pani. gdyby pani była umiała się poprowadzić w życiu miałaby pani tak jak ja dobrego męża. dzieci...