Strona:PL Gabriela Zapolska - Utwory dramatyczne T. VII.djvu/145

 POSEŁ DO PARLAMENTU. Paluszek! Paluszek! jak redaktor.
 REDAKTOR. Ja już minąłem dołki Łokietka i pnę się na wyżyny.
 PANNA UŚWIADOMIONA. Jakżem opuszczona!
 RENA. Marion jesteś w stadjum niewinności. Zadowolnij się (rzuca jej biały kwiat) tym kwiatem.
 PANNA UŚWIADOMIONA. Merci. Jestem uświadomiona i jestem w stadjum oczekiwania.
 RENA. Nietylko ty
 CZŁOWIEK BOGATY (do panny uświadomionej). Czy wolno skrócić czas oczekiwania?
 PANNA UŚWIADOMIONA (przypatruje mu się chwilę). Nalej mi pan jeszcze szampana.
 HALSKI. Właśnie — zagrajcie oboje bohaterów Strindbergowskich, Ibsenowskich. Nalej mi szampana.
 FILA. Ha, ha, ha, Uwiedzenie szwaczek!
 MĘŻATKA. Odurzenie i złuda.
 FILA. Wolę rzeczywistość.
 CZŁOWIEK BOGATY (koło panny uświadomionej). Gdy pani utyje będzie z pani coś bajecznego.
 RENA. Czyż tylko konieczny wam typ haremówki.
 REDAKTOR. Jeśli mamy być szczerzy.