Strona:PL Gabriela Zapolska - Z pamiętników młodej mężatki.djvu/126

 — Tak, ja sama znam jednego młodego człowieka, który powiedział, że ożeniłby się z panną bez posagu.
 Iza zmrużyła oczy, uśmiechnęła się ironicznie i wyrzekła:
 — Dlaczego pani nie wyszła zamąż za tego fenomena, byłaby pani szczęśliwsza.
 Zdawało mi się, że Iza drwi ze mnie i wie o mojem niekoniecznie szczęśliwem pożyciu z Juljanem.
 Odparłam więc ze złością:
 — Ja, na szczęście, miałam posag i nie potrzebowałam wyczekiwać zmiłowania ludzkiego, a wreszcie, kto pani powiedział, że mój mąż wziął mnie dla posagu?
 Ona oderwała wzrok od rękawiczek, które powoli przerzucała i utkwiła we mnie swe zimne a smutne spojrzenie:
 — Mówiłam ogólnie — odparła — pani mąż tu w grę nie wchodził.
 Zapłaciłam za rękawiczki i wyszłam, ukłoniwszy się zdaleka pannie Troickiej. Ona mnie