Strona:PL Gabriela Zapolska - Z pamiętników młodej mężatki.djvu/143

 — Mój mąż wychodzi przeważnie sam wieczorami.
 I zaraz posłyszałam szept:
 — Któż mówi tu o mężu?
 Chciałam dalej udawać, że nie rozumiem, ale jestem zbyt rozdrażnioną i czuję, że apatja moja zaczyna się zamieniać powoli w stan bezustannego zdenerwowania.
 Wzruszyłam więc ramionami i wyrzekłam, chcąc przerwać tę niemiłą rozmowę:
 — Daj pan pokój, nie jestem usposobioną do słuchania czegoś podobnego! — Lecz on natychmiast się obraził i stał się zuchwałym:
 — Cóż to? Nie można z panią pożartować? Przyjaciółka pani nie jest tak collet monie jak pani.
 — O jakiej przyjaciółce pan mówisz?
 — Och!... o wspólnej państwa obojga przyjaciółce... o pannie Izie!
 — O Izie!
 — Tak, z nią rozmawiając, nie potrzeba tak bardzo liczyć się ze słowami. O! panna Iza...