Strona:PL Gabriela Zapolska - Z pamiętników młodej mężatki.djvu/59

 Przy śniadaniu zaczęłam umyślnie rozmowę na temat Izy. Byłam zła i pragnęłam się z Juljanem na serjo pokłócić. Przybrałam więc nadąsaną minę i rzekłam nagle, nie szukając wybiegu:
 — Pragnęłabym zerwać znajomość z temi paniami Troickiemi. Słyszałam, że mają złą opinję.
 Skłamałam, ale chciałam, aby mój mąż zaczął bronić te panie. Lecz on wzruszył ramionami i odparł:
 — Zapewne... pokazywać się z niemi publicznie nie trzeba... ale bywać u nich, to co innego. W towarzystwie panny Izy wiele się nauczyć możesz.
 Porwał mnie dziecinny, pusty gniew.
 — Czego? — zapytałam opryskliwie — malowania się i kokieterji?
 — Nie! — odrzekł mój mąż — ogłady towarzyskiej i tego czegoś, co ci brakuje, a one posiadają w wysokim stopniu.
 Zacięłam usta i nic nie odpowiedziałam.
 Sama czułam, że Iza i jej matka mają ten specjalny warszawski, salonowy szyk, którego ja u moich rodziców, prowadzących dom bardzo „po dawnemu“, nabrać nie mogłam. Szyk ten miał