Ta strona została uwierzytelniona.
22 Grudnia
Boże mój! co za przykra scena!... Powiedziałam Juljanowi, że nie mam już pieniędzy. Zaczerwienił się cały, potem zapytał mnie, siląc się na spokój:
— Co z pieniędzmi zrobiłaś?
Mnie zaczęły się usta trząść, bo mi się na łzy zbierało.
— Wydałam! — odpowiedziałam cicho.
— Na co?
— Nie wiem...
Rzeczywiście dokładnie nie wiedziałam, na co wydałam, bo od pewnego czasu przestałam zapisywać swoje wydatki, przekonawszy się, że to pieniędzy powstrzymać nie może. Wtedy Juljan porwał się z krzesła i zaczął chodzić po pokoju, sapiąc ciężko. Miał na sobie swój stary szlafrok, ale eleganckie spodnie i kamizelkę, bo miał wyjść wieczorem. W tej chwili nie miał wcale owego
