Strona:PL Gabriela Zapolska - Z pamiętnika siostry zakonnicy.djvu/13

rozgniewa się, gdy uchylę przed Tobą kartę jej życia.
 Śpij spokojnie i cicho pod zimną mogiłą.
 Biedna Ella!
 Przywieźli nam ją w zimie zziębniętą i milczącą.
 — „Córka mi zachorowała, nic nie je, nie gada, zróbcie co z nią, niech odżyje“.
 Tak powiedział ojciec, biedny rzemieślnik, gdy stanął przed rządcą szpitala.
 — „Przyszło to nieszczęście nagle, zawsze była wesoła i bardzo spokojna,.. teraz do niczego, — chowa się po kątach a gada od rzeczy“
 Dziewczyna stała opodal, owinięta w grubą wełnianą chustkę, — czarne włosy dawno nieczesane spadały w grubych pasmach na zmarszczone czoło.
 Twarz miała czarne plamy z brudu i kurzu. — Usta nerwowo zaciśnięte drgały od czasu do czasu jąkimś nieokreślonym, dziwnym uśmiechem.
 — „Chciałem ją za mąż wydać,.. i miało być niedługo wesele, ale się tak znarowiła, że rady sobie z nią dać nie mogę“ — ciągnął dalej w formie bliższych objaśnień ojciec. — Czarne brwi dziewczyny ściągnęły się nagle, głuchy, przeciągły jęk wydarł się z jej piersi.