Strona:PL Gabryel d’Annunzio - Rozkosz.djvu/114

boku. Nienakryte części ciała, jakoto twarz, szczyt piersi i ramiona były ogromnie świecące. Rylec oddał też z wielką mocą blask koronek w półcieniu i tajemnicze symbole. Wysoki biały chart, Famulus, brat owego, który układa głowę na kolanach hrabiny d’Arundel na obrazie Piotra Pawła Rubensa, wyciągał szyję ku pani, baczny, stojący na czterech nogach, narysowany szczęśliwym, zuchwałym skrótem. Tło komnaty było bogate i przyćmione.
 Druga akwaforta odnosiła się do wielkiej srebrnej miednicy, którą Helena Muti odziedziczyła od swojej ciotki Flaminii.
 Miednica ta była historyczną i nazywała się Kubkiem Aleksandra. Cesare Borgia darował ją księżnej di Bisenti, zanim pojechał do Francyi, by zawieźć Ludwikowi XIV. bullę rozwodu i dyspenzę na małżeństwo. Musiała ona też znajdować się pośród bajecznych kosztowności, które wiózł ze sobą Valentino przy swoim wjeździe do Chinon, opisanym przez pana Brantóme. Rysunek postaci, które krążyły wokoło i owych, które dźwigały się z obrzeża obu końców, przypisywano Rafaelowi Sanzio.
 Miednica nazywała się Kubkiem Aleksandra, gdyż była stworzona na pamiątkę owego przedziwnego kubka, z którego w czasie szerokich uczt zwykł był nieporównanie pijać Macedończyk. Boki naczynia otaczały oddziały łuczników z wyciągniętymi łukami, w stłoku i w przedziwnych ruchach tych, których namalował Raffael, nagich, ciskających strzały na Hermę, na fresku znajdującym się w sali borgezyańskiej, ozdobionej przez mistrza Giovanni Francesco Bolognesi. Następowali oni na wielką Chimerę, która dźwigała się niby ucho z obrzeża na końcu naczynia, podczas gdy z przeci-