rękopiśmie, tą razą nie podpisanym), Gallus, okazać autorom samejże przepowiedni, a posteriori z faktów układanej. Jest tu już mowa o rozdrobnieniu państwa na małe cząsteczki, wojnach z wrogiem domowym i obcym, sponiewieranej czci Bożej i rozerwaniach kościoła; tenże zaś Bolesław Krzywousty, nazwany jest dotykalniéj, wznowicielem chwały narodu dawnej, pojednawcą, ale i mężem mściwej ręki, mającym w proch zetrzeć, każdego podpalcę rokoszu, coby wierzgnął przeciw potędze szabli, po nim otrzymanej w spadku.
Przyswajamy tu przekład pieni pogrobnych, dokonany w swém opowiadaniu o Bolesławie Chrobrym przez Szajnochę, dla jego wierności i udatności niezaprzeczonej. Dodajemy tylko piérwszą, zwrotkę, przezeń opuszczoną, dla zgodności z tekstem. Kownacki pieśń tę, swym trybem, zostawia w mowie oryginału, Gliszczyński tłomaczy prozą. Powiémy w ciągu dalszym, z powodu przepolszczeń innych wierszy Galla przez Kondratowicza: co rozumiemy o pieśniach ludu polskiego, jedném z domniemanych źródeł historycznej opowieści Galla.
Była właściwie córką Ezona wojewody reńskiego i Matyldy, córki Ottona II-go cesarza, a siostry Ottona III-go, nie siostrą zatém, lecz siostrzenicą. Niedokładność to widoczna.
Mnich brunwillerski u Bielowskiego (Monum. 1 str. 346) zwie tego syna jedném tylko imieniem „cum ci iam peperisset Gazimerum“. Powiła go po latach 15 pożycia z mężem; zaślubioną była albowiem Mieszkowi roku 1001 w Gnieźnie, Kazimiérz zaś według tablic genealogicznych urodzony d. 21 lipca r. 1016. Jakaż jej samej długowieczność, gdy według tychże tablic, umarła r. 1063 w Salaveld, w miesiącu kwietniu?
