Strona:PL Garlikowska - Misteryum.djvu/038

 Zarzuciła mu więc ręce na szyję (inaczej nie było można), on ujął ją w pół i uniósł.
 Na moment zwisła mu w ramionach, czuł ją przy piersiach, które mu roztętniły nieujawnionym ogniem, przyczem w nozdrza wpadł zapach słodki, rozmarzający, jakby lubieżny zapach.
 Trwało to jedno mgnienie, zanim bowiem zdążył ją postawić, skoczyła na ziemię.
 — Jakże można — zawołał zdyszanym głosem.
 — Co takiego?
 — Ach, nic, trzeba uważać.
 Wkrótce znaleźli się w dolinie, szli już zwyczajnie obok siebie, rozmawiając. Tu spotkali jedną staruszkę, znajomą z widzenia, zatrzymała ich.
 — Jacy oboje ładni, pewnie młode małżeństwo? — pytała z dobrym uśmiechem, przyglądając się im z zachwytem.
 — Tak — przyświadczyła Lilith — w pierwszym miesiącu.
 — Ach, jak mi się bardzo podobacie, wygląd wasz, jak z romansu.
 Mówiąc to, dała im śliczną, na dłu-