Strona:PL Garlikowska - Misteryum.djvu/122

 — Proszę, czekając na depeszę, myśleć o mnie!
 Odłożył fotografję, siadł w fotelu, zapalił nerwowo papierosa i starał się usilnie przypomnieć, w jakich okolicznościach została mu daną fotografja trzech panien.
 Tymczasem Lilith doń przyszła ponownie, zmrużył oczy i bezświadomie poddał się... znów jakby siedzieli na ławce i palili na zmianę papierosa, który, przechodząc z jej ust do jego, zdawał się mu przynosić ten słodki, rozmarzający zapach jej perfum.
 Wtem rozległo się pukanie do drzwi, Adam, zbudzony z rozmyślania, porwał się z miejsca, wołając z mimowolnym przestrachem:
 — Kto tam?
 — Depesza.
 Uczuł tak nagły przypływ krwi do serca, że musiał zaczerpnąć powietrza, zanim pospieszył otworzyć.
 Drżącemi rękami rozwinął szeleszczący papier i przeczytał:
 — Przyjazd jutro wieczorem, Lilith.
 Czytał kilkakroć, jakby nie dowierzał, potym niewiadomo z jakiej przyczyny zaczął gwizdać walca „l’Amoureuse“.