Strona:PL Garlikowska - Misteryum.djvu/138

 — Och nie potrzeba, ubiorę się i przy panu.
 Podniósł na nią swe lazurowe, przeczyste oczy.
 — Usiądzie pan tyłem — dodała i teraz dopiero uśmiechnęła się swym miłym, kuszącym uśmiechem, wyciągając ku niemu rękę na powitanie.
 Ujął ją pospiesznie i przycisnął gorące usta, potem podszedł do stołu i usiadł tyłem, rozwijając gazetę.
 Ubrała się szybko, nie miał nawet wyobrażenia, aby tak prędko ubierały się kobiety.
 Przy końcu prosiła go, aby jej przypiął suknię, rzecz była łatwa, chodziło o zaczepienie haftki o konik, który był przy staniku, Adam jednak nie miał najmniejszego pojęcia o kombinacjach stroju kobiecego, smukłe jego palce drżały i więzły w tkaninie wełnianego kostjumu, to też namęczył się, zanim nareszcie przezwyciężył trudności i w należytym miejscu pozaczepiał haftki.
 Lilith śmiała się nadobre.
 — Nigdy nie miałem siostry — tłómaczył się — a matka umarła mi tak wcześnie.