Strona:PL Garlikowska - Misteryum.djvu/157

przybraną swobodą — że mnie się bardzo podoba nasza przyjaźń.
 — Czy tak?...
 — A wie pan — mówiła — miałam raz przed przyjazdem taki dziwny sen... o panu...
 Zaczął nalegać koniecznie, by opowiedziała.
 — Oto — zaczęła onieśmielonym głosem i zarumieniła się, była teraz zupełnie podobna do młodej rozkochanej dziewczyny — oto — powtórzyła — śniło mi się bardzo wyraźnie... że miałam gołą szyję... a pan po niej tak się ocierał wąsami... i czułam takie bardzo miękie dotknięcie... o tak... — wzięła jego rękę i poczęła ocierać się policzkiem.
 — Ale ja tak nie umiem — dodała — nie mam przytem wąsów...
 — Mnie się też raz pani śniła... w dzień swego przyjazdu, ale nie mogę powiedzieć, jak... — odetchnął bardzo ciężko.
 — Moje sny zwykle sprawdzają się — powiedziała — a pańskie?
 Adam całem ciałem drgnął.
 — Moje sny... — powtórzył spiekłemi ustami i wpatrzył się w podniesioną ku sobie twarz Lilith.