Strona:PL Garlikowska - Misteryum.djvu/165

 Ktoś zapukał, Adam, nie zastanawiając się, pobiegł do drzwi, wołając:
 — Niemożna!
 Zapóźno jednak, w otwartych drzwiach ukazało się całe towarzystwo — panie i panowie.
 Spojrzenia ich ogarnęły zmieszaną twarz Adama i zatrzymały się znacząco na leżącej w łóżku Lilith.
 — Zachorowałam — wyrzekła spokojnie — aż posyłałam po doktora, jest mi już jednak lepiej, zaraz wstanę i pójdziemy wszyscy razem na obiad.
 — Wszyscy razem — uchwycił się tej myśli Adam — ja nawet miałem iść w tej chwili do państwa z tą propozycją.
 Jedna z panien, studentka, rozśmiała się, przyświadczając, że to dobra myśl, zauważyła przytem, że przyjazd Lilith wykoleja ich z „porządnego“ życia, zatem jedna więcej knajpa, to już wszystko jedno
 — Co jednak państwo pomyślą sobie o nas? — wyrzekł nieprzewidzianie Adam.
 Wszyscy skrzyżowali spojrzenia, zaskoczeni tem niedorzecznem odezwaniem.
 Lilith jednak, nie tracąc przytomności, rozśmiała się serdecznie, Adam był tak