Strona:PL Garlikowska - Misteryum.djvu/192

wił odnieść nad sobą zwycięstwo. Był już przy drzwiach, gdy Lilith podbiegła doń.
 — Nie chodź — szeptała, przeginając się rozkosznie.
 — Rozbiorę cię i ułożę do snu, ale sam zaraz, natychmiast odejdę — wyrzekł.
 Nie wiedział, od czego zacząć, wskazała mu ręką kołnierzyk.
 Rozpinał niezręcznie i z mozołem.
 — Trzeba się tego nauczyć — powiedziała mu — bo jak się ożenisz, to...
 Spojrzał na nią z wyrzutem, więc umilkła.
 Stanik był rozpięty, ściągał go teraz ostrożnie i miał przed sobą perłowy, ujęty w cienkie koronki biust Lilith.
 Bezwiednie utopił w nim usta, po chwili jednak rozbierał ją w dalszym ciągu, najtrudniej było z gorsetem i tu nie obyło się bez jej pomocy, poczem szło już coraz łatwiej.
 Każdą część ubrania podnosił i układał starannie, suknie powiesił w szafie.
 Lilith została w samej koszuli, przez cienki batyst przeglądało ciało, nęcąc ku sobie.
 Położył ją, nakrył kołdrą, ucałował,