Strona:PL Gautier - Romans mumji.pdf/179

 — Chcę widzieć Faraona, — odpowiedziała stara pocierając plecy.
 — Doskonałe…. właśnie niepokoić dla tej czarownicy Faraona, ulubieńca Phre, wybrańca Ammona-Ra, pogromcę narodów! — mówili żołnierze, zanosząc się od śmiechu.
 Tamar powtórzyła uparcie:
 — Chcę natychmiast widzieć Faraona.
 — Dobrą chwilę wybrałaś! Faraon tylko co zatłukł berłem trzech wysłańców; siedzi na tarasie, nieruchomy i ponury, jak Tyfon, Bóg złego, — rzekł jeden z żołnierzy, racząc poniżyć się do objaśnienia.
 Służebna Racheli usiłowała przełamać zakaz; oszczepy spadały rytmicznie na jej głowę, jak młoty na kowadło.
 Podniosła wrzask taki, jak orzeł morski, skubany żywcem.
 Na te krzyki przybiegł oeris; żołnierze przestali bić Tamarę.
 — Czego chce ta kobieta, — spytał oeris — i dlaczego ją tak bijecie?
 — Chcę widzieć się z Faraonem! — zawołała Tamara, padając do nóg oficera.
 — Niepodobna, — odrzekł, — gdybyś nawet nie była nędzarką ale najwyższym dygnitarzem państwa.
 — Wiem gdzie jest Tahoser, — szepnęła mu stara, kładąc nacisk na każdej sylabie.
 Na te słowa oeris wziął Tamarę za rękę, przeszedł z nią przez pierwszy pylon i zaprowadził ją przez kolumnadę do drugiego dziedzińca, gdzie wznosiło się