Strona:PL George Gordon Byron - Manfred.djvu/57

Ta strona została uwierzytelniona.
NIMFA.

Wkrótce odejdę, zważ byś nie żałował!

MANFRED.

Powiedziałem nie!

NIMFA.

Powiedz, czy już odejść mogę?...

MANFRED.

Idź precz!!!...

(Nimfa znika.)
MAFRED (sam).

Igrzysko czasu i strachu narzędzie
Człowieku! ku grobowi wiesz że cię nachyla
Każda chwila; po śmierci lecz co z tobą będzie
Nie wiesz; złorzecząc życiu drżysz gdy przyjdzie chwila
Ostatnia!
Zbyt okrutne jest jarzmo żywota!
Serce jemu podległe bije na cierpienie
Lub kłamliwą radością, a któréj istota
Zaprowadzi zbłąkanych w straszne odrętwienie.
W liczbie dni co już przeszły, i tych co przyjść mają,
(Bo teraźniejszość w kole wieczności jest niczém),