rów, drużynowych i przybocznych, a zły to drużynowy, który choćby przez kilka dni w roku, jeśli nie całej drużynie, to przynajmniej jej części nie da za kosztować prawdziwej swobody — życia obozowego.
Dla ułatwienia tym, którzy jeszcze wprawy dostatecznej nie posiadają, układania programów, przepisów dotyczących obozów, — podaję gotowe wzory, wypróbowane w sumiennej praktyce, a stworzone przez różnych wybitnych kierowników w harcerstwie. Pamiętać jednak należy, że tylko wzorowanie się na takich przykładach, a nie dosłowne ich naśladownictwo, bez zwracania uwagi na warunki liczności, może przynieść rzeczywistą korzyść.
Niechcąc tworzyć rzeczy nowych z przyczyn, które szczegółowo omówiłem w poprzednim rozdziale, podam kilka gotowych już regulaminów, układanych w różnych miejscach i czasie. Każdy z przyszłych kierowników winien umiejętnie je wykorzystać, układając regulamin i przepisy dla swego obozu, przystosowując się do warunków i okoliczności. Przy układaniu regulaminu obozu należy zapoznać się z wydanemi przez Główną Kwaterę Zw. Har. Polsk.[1] przepisami, które są zasadniczo obowiązujące dla całej organizacji.
- ↑ w Wiadomościach Urzędowych.
