końcem opiera się o widełki, tak że gałąź, pręt i teren tworzą trójkąt. Teraz łączymy u góry wszystkie gałęzie poprzeczną żerdzią, opierając ją na widełkach. Na tym szkielecie opieramy szereg mocnych prętów, jednym końcem sięgających poprzeczki górnej, drugim wbitych w ziemię; można do poprzeczki przywiązać te pręty sznurkiem. Pręty przeplatamy w poprzek, równolegle do poprzeczki górnej takiemi samemi prętami i wtedy szkielet jest gotowy.
Szałas „pryzma“
Z takich dwóch szałasów można budować jeden, z trzech stron zamknięty (rys. 18), jest on o wiele lepszy od poprzedniego. Pierwszy w formie dachu daje tylko zasłonę od wiatru; o ile dorobić do niego dwie boczne ściany, daje ochronę lepszą od wiatru, a nawet i deszczu. Szałas drugi dobrze zbudowany ma wygląd kupy szutru przy gościńcu i daje bardzo dobrą ochronę od wiatru, chłodu i deszczu.
