Damy i młodzieńcy wielce się śmieli z przypadków Andreuccia, opowiedzianych przez Fiammettę. Gdy opowieść skończona została, zgodnie z rozkazem królowej, głos zabrała Emilja.
— Ważkie zdarzenia są spowodowane obrotami fortuny, o których nieraz mówimy, nie zaprzątając sobie jednak niemi zbytnio głowy. Umysły nasze łaskami fortuny letko usypiać się pozwalają. Pamiętać o tem winni zarówno szczęśliwi, jak i strapieni. Pierwszych uczyni ta pamięć przezornymi, drugich pocieszy. Chocia o tej materji wiele już rozprawiano, przecie chcę wam jeszcze opowiedzieć nowelę, równie prawdziwą, jak i wzruszającą. Kończy się ona pomyślnie, jednakoż smutek i cierpienie były tak wielkie i długotrwałe, że nie wiem, czy późniejsza radość zatrzeć je zdołała.
Musicie wiedzieć, miłe damy, że po śmierci Fryderyka II, cesarza, królem Sycylji został Manfred, przy którym wysoką godność piastował pewien szlachcic z Neapolu, Arrighettem Capace zwany. Miał on za żonę cną i urodziwą białogłowę, madonnę Beritolę Caracciola, również z Neapolu pochodzącą. Arrighetto został wielkorządcą wyspy. Ujrzawszy, że król Ka-
Strona:PL Giovanni Boccaccio - Dekameron.djvu/115
Ta strona została przepisana.
OPOWIEŚĆ VI
Znalezione dzieci
Panią Beritolę odnaleziono wraz z łanią na wyspie. Straciwszy dwóch swoich synów, udaje się do Lunigiany, aby ich odszukać. Jeden z jej synów wstępuje tam na służbę do pewnego znacznego władyki, i za miłość do jego córki zostaje wtrącony do więzienia. Sycylja buntuje się przeciwko królowi Karolowi. Syn, przez matkę poznany, żeni się z córką swego pana