Ta strona została skorygowana.
nad „Ameto“ i „Amorosa visione“. Przedtem już był napisał „Fiammettę“ i „Filostrata“. Po wypędzeniu z Neapolu Ludwika i królowej Joanny, przybył wraz z nimi znów do Florencji. W mieście tem zatrzymała go tym razem dłużej śmierć ojca, a także rozpoczęta praca nad „Dekameronem“. Po upływie kilku lat na dworze króla Roberta, poznał Petrarkę, z którym połączyła go później dozgonna przyjaźń. Otoczony szacunkiem i przyjaźnią przez grono uczonych, rozpoczął studja nad łaciną i greckim, których owocem było dzieło „Genealogia Deorum“. W 1350 roku przyjmował z wielkimi honorami w Florencji Petrarkę. Rzeczypospolita, ceniąca wysoko zasługi Boccaccia, wysyłała go z licznemi poselstwami do margrafa Brandeburgji i do Avignonu do Innocentego VI i Urbana V. W 1360 roku przybył Boccaccio do Neapolu, lecz wezwany do objęcia urzędu „Offiziale del Magistrato della condotta degli Stipendiarii“, powrócił znów do Toskanji. Osiedlił się jednak nie we Florencji, a w pobliskiem Certaldo, gdzie zajmował się pisaniem różnych dzieł łacińskich.
Na starość, złemi przeczuciami nękany, przebywał pewien czas w klasztorze Kartuzów w San Stefano. Florentczycy powołali go do komentowania „Boskiej Komedji“ Dantego. Wśród tej komentatorskiej pracy zaskoczyła go śmierć. Spoczywa w Certaldo w kościele św. Jakóba pod marmurową płytą z napisem:
Na starość, złemi przeczuciami nękany, przebywał pewien czas w klasztorze Kartuzów w San Stefano. Florentczycy powołali go do komentowania „Boskiej Komedji“ Dantego. Wśród tej komentatorskiej pracy zaskoczyła go śmierć. Spoczywa w Certaldo w kościele św. Jakóba pod marmurową płytą z napisem:
„Hac sub mole jacent cineris et ossa Johannis
Mens sedet ante deum meritis ornata laborum.
Mortalis vitae. Genitor Boccaccius illi,
Patria Certaldum, studium fuit alma poesis“.
Edward Boyé
Zakopane — Warszawa,
1930—1932 r.
1930—1932 r.
