najważniejszą?) — cząstkę, która się nigdy w konkretne cyfry ująć nie da...
Te mistyczne, niezbadane, niezgłębione, straszne w swej tajemniczości dusze ludzi północy, zagadkowe i nieuchwytne, mroczne i przepaściste...
Inne są dusze ludzi południa.
Tam, kędy kształt rysuje się wyraziście i odcina konkretnie, kędy słońce jest niedościgle złote, a morze i niebo lśni się lazurem, kędy niema półmroków i półcieni, niema mgieł i oparów, — tam i dusze ludzkie są inne, przejrzyste i jasne, wyraźne i konkretnie zarysowane, bez tych zróżniczkowań fatalnych, wytworów najgłębszego myślenia i czucia...
Tam dusza nie żyje w mistycznej sferze wgłębiania się w siebie samą, nie widzi celu życia w rozkopywaniu przepaścistych głębi, w tworzeniu z siebie zamkniętego, odrębnego świata, który im głębszy, im więcej labiryntom, bezdennym przepaściom podobny, tem piękniejszy, tem pożądańszy.
Dusza północna szła w siebie; dusza południowa szła z siebie.
Konkretne życie to jej sfera. Uczucie
Strona:PL Giovanni Verga - Rycerskość wieśniacza.djvu/16
Ta strona została uwierzytelniona.