«Santuzza nie może już zjawić się na scenie po rozmowie z Alfiem. Byłaby wstrętna. Zdradza ona Turidda w momencie szalonego wybuchu namiętności, ale gdyby tylko mogła zdobyć się na chwilę rozwagi, nie uczyniłaby tego, bo wie dobrze jaki skutek mieć będą jej słowa.
«W roli Santuzzy niema ani jednego momentu, zdobywającego aktorce oklaski. A jednak to najważniejsza, główna, zasadnicza postać dramatu.»
To co autor mówi o swej sztuce, jest najlepszym dowodem, iż dąży on przedewszystkiem do tego, aby to, co się dzieje na scenie, było jak najwierniejszem odbiciem życia faktycznego.
I w tem jest jedna z najważniejszych cech weryzmu.
Ale w tem tkwi główny, zasadniczy, najważniejszy jego błąd.
Scena nigdy nie może być fotograficznem odbiciem rzeczywistości. A mimo woli i chęci nawet Verga stylizuje swych ludzi, czyniąc zadość wymaganiom optyki scenicznej.
To ograniczenie się w sferze natu-
Strona:PL Giovanni Verga - Rycerskość wieśniacza.djvu/20
Ta strona została uwierzytelniona.