z sił duszy mojej? Czyż nie byłem w możności rozwijać przed nią wszystkich owych cudnych uczuć, któremi serce moje ogarnia przyrodę? Wszakże stosunek nasz był nieustanną tkaniną, złożoną z subtelnych wrażeń i bystrości dowcipu, a wszystkie jej modyfikacje, dochodzące czasem aż do wybryków, nosiły na sobie piętno genjuszu. Cóż teraz! Wyprzedziła mnie wiekiem i zeszła wcześniej, niźli ja do mogiły. Nigdy jej nie zapomnę, zawsze przytomną mi będzie potęga jej rozumu i niebiańska wyrozumiałość[1].
Przed kilku dniami napotkałem tu młodego V. Jest to chłopak szczery, bardzo miłej powierzchowności. Skończył właśnie uniwersytet, nie uważa się za mędrca, a jednak przekonany jest, że więcej posiada wiadomości od innych. Pracował, jak to zaraz widać, pilnie i nabył sporego zasobu wiedzy. Posłyszawszy, że dużo rysuję i znam greczyznę (dwie niesłychane rzeczy tutaj), zwrócił się do mnie, rozłożył swój kramik naukowy, mieszczący różności począwszy od Batteux’a do Wooda i od Piles’a do Winckelmanna, zaręczył mi, że przeczytał całą pierwszą część teorji Sulzera, oraz, że posiada rękopis Heynego o studjum antyku[2]. Przyjąłem to do wiadomości.
- ↑ Przyjaciółka Wertera tu wspomniana nosi rysy p. Roussillon, którą Goethe sławi w swych poezjach, jako »Uranję«.
- ↑ Charles Batteux (1713 — 1780), estetyk francuski, twórca francuskiej filozofji sztuki, znany ze swych dzieł: Les Beaux arts (1746) i Cours des belles lettres (1747 — 1750). Ostatnie dzieło rozpowszechnione było w Niemczech w tłumaczeniu Ramlera (1756 — 1758).
Robert Wood (1717 — 1775), archeolog szkocki. Jego dzieło O oryginalności genjuszu Homera (1769) wywarło znaczny wpływ na upodobania poetów z »epoki burzy i naporu«.
Roger des Piles (1635 — 1709), francuski malarz i estetyk.
Jan Joachim Winckelmann (1717 — 1768), autor dzieła Dzieje sztuki starożytnej, które stało się podstawą właściwego odczucia i zrozumienia sztuki starożytnej.
Jan Jerzy Sulzer (1720 — 1779), profesor akademji berlińskiej. Główne jego dzieło nosi tytuł Allgemeine Theorie der schönen Künste (1771 do 1774).
Chrystian Gottlob Heyne (1729 — 1812), filolog i archeolog, profesor uniwersytetu w Getyndze. Objęcie przez niego katedry na tym uniwer-
