Ta strona została przepisana.
95.
Lecz, ieśli iey kto swoie zapalony
Żądze chce odkryć, w rzecz się z niem nie wdawa;
A czasem sama nagle naleziony
Sposób mu do mów umyślnie podawa
Y zaś go bierze tak, że z każdey strony
Próżny nadzieie nakoniec zostawa.
Iako myśliwiec, co cały ieżdżęcy[1]
Dzień, samem zmierzkiem traci ślad zwierzęcy.
96.
Teć były sztuki, te były chytrości,
Któremi ona tysiąc serc pożyła,
Y owszem, miecze cudowney gładkości,
Któremi mężne rycerze gromiła.
Cóż tedy za dziw, że uwiązł w miłości
Herkules, Tezeus, inszych także siła,
Ieśli się y ci iey nie wybiegali,
Co dla Chrystusa miecze przypasali.
KONIEC PIEŚNI CZWARTEY.
- ↑ jeżdżęcy zamiast: jeżdżący, gwarowa forma, bez pochylenia samogłoski.
