Ta strona została przepisana.
Pieśń dziesiąta.
ARGUMENT.
Ukazuie się Izmen Sułtanowi,
Od którego beł w miasto wprowadzony;
Ten znowu serca dodaie królowi.
Co iuż o sobie wątpił z każdey strony.
Swe powiadaią błędy[1] Goffredowi
Iego rycerze: Rynald umorzony,
Z ich się powieści żyw y zdrów nayduie,
A Piotr o iego dziełach prorokuie.
Od którego beł w miasto wprowadzony;
Ten znowu serca dodaie królowi.
Co iuż o sobie wątpił z każdey strony.
Swe powiadaią błędy[1] Goffredowi
Iego rycerze: Rynald umorzony,
Z ich się powieści żyw y zdrów nayduie,
A Piotr o iego dziełach prorokuie.
1.
To mówiąc ieszcze, blisko siebie zoczył,
Że koń ku niemu bieżał obłąkany;
Poimawszy go, zarazem nań wskoczył,
Chocia y ranny y beł spracowany.
Hełm na niem pierzem ogromnem nie toczył
Y kity pozbeł, wszystek porąbany,
Zwierzchnią dołomę, którą miał na zbroi,
Pokłóto na niem, że za nic nie stoi.
- ↑ błędy 9, 89, 8; 10 Arg. 5; 59, 3; 15, 1, 8 — błądzenie, błąkanie.
