Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/119

 — Rządca domu znowu tylko co przysyłał — nieśmiało zaczął Zachar, — przedsiębiorca był u niego i pytał, czy można oglądać mieszkanie pana! Z powodu przeróbki właśnie...
 Ilja Iljicz jadł, nie odpowiadając wcale.
 Zachar, pomilczawszy, rzekł jeszcze ciszej:
 — Ilja Iljicz...
 Obłomow udawał, że nie słyszy.
 — Na przyszły tydzień każą opuścić mieszkanie — prawie szepnął Zachar.
 — Zabroniłem ci mówić mi o tem — ostro odezwał się Ilja Iljicz i, wstawszy, zbliżył się do Zachara.
 Zachar cofnął się.
 — Jaki z ciebie jadowity człowiek! — z pewnem uczuciem przemówił Obłomow.
 Zachar obraził się.
 — O! — odpowiedział — zły jestem! Jakiż ja jadowity? Nikogo nie zabiłem.
 — Jakto, nie jadowity? — powtórzył Ilja Iljicz. — Ty zatruwasz mi życie.
 — Ja nie jadowity! — powtarzał Zachar.
 — Poco ty ciągle mówisz mi o mieszkaniu?
 — Cóż mam robić?
 — A ja co mam robić?
 — Chciał pan przecież napisać do gospodarza domu!
 — Napiszę. Poczekaj. Nie można odrazu.
 — Mógłby pan teraz napisać.
 — Teraz, teraz! Teraz zajęty jestem ważniejszemi sprawami. Ty myślisz, że to tak łatwo, jak drwa rąbać — szach, mach! Ot — wkładając pióro do kałamarza, zauważył Obłomow — nawet atramentu niema! Jakże mam pisać?