Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/121

pełności memu sposobowi życia i przyzwyczajeniom, które nabyłem skutkiem długiego w nim przemieszkiwania. Dowiedziawszy się o tem od mego poddanego, Zachara Trafimowa, że pan oświadczył mu, że zajmowane przeze mnie mieszkanie...
 Obłomow zatrzymał się i przeczytał, co napisał.
 — Niegładko... — zauważył — dwa razy zajmowana... która zbyteczna?...
 Coś szeptał i przestawiał wyrazy. Wypadło, że „który“ może się odnosić także do piętra. Począł myśleć i poprawił wreszcie. Przekreślał jedne, wstawiał inne wyrazy. Ciągle wydawało mu się, że to co napisał jest albo bez sensu, albo niegładko wyszło.
 — Ani rusz poprawić! — rzekł niecierpliwie. — Czort z nim, z listem! Mam sobie głowę mitrężyć takiem głupstwem! Odzwyczaiłem się zupełnie pisywać listy w interesie. Już blisko trzecia godzina.
 — Zachar, masz!
 Przedarł list na cztery części i rzucił na podłogę.
 — Widziałeś? — spytał.
 — Widziałem — odpowiedział Zachar, zbierając kawałki papieru.
 — Daj mi przeto spokój z mieszkaniem! A to co masz w ręku?
 — Rachunki.
 — Ach, Boże mój! Ty mnie zamęczysz zupełnie! Ile tam, mów, prędzej!
 — Rzeźnikowi 85 rubli 54 kopiejki.
 Ilja Iljicz w ręce klasnął.
 — Zwarjowałeś chyba! Tylko rzeźnikowi taką masę pieniędzy!
 — Od trzech miesięcy nic nie płacono... zebrało