Strona:PL Gonczarow - Obłomow T1-2.djvu/23

 — Tylko o pieniądzach myśleć trzeba! — mruknął Ilja Iljicz. — Dlaczego nie mówisz o wydatkach natychmiast, ale dopiero kiedy się dużo tego nazbiera?
 — Przecież sam mię pan odpędzał i mówił: jutro, jutro...
 — A teraz chyba nie można odłożyć do jutra?
 — Nie, zbyt nalegają. Nie chcą dawać na kredyt. Dzisiaj przecież 1-go.
 — Ach! — westchnął Obłomow — nowy kłopot! Czegoż stoisz? Połóż książeczkę na stole. Ja zaraz wstanę, umyję się i zobaczę. Do umycia się wszystko gotowe?
 — Gotowe...
 — Teraz...
 Począł, stękając, podnosić się z pościeli, ażeby wstać.
 — Zapomniałem powiedzieć — zaczął Zachar — onegdaj, kiedy pan wypoczywał, zarządca domu przysyłał stróża z wypowiedzeniem mieszkania, gdyż lokal ten jest mu niezbędnie potrzebny.
 — Cóż ważnego? Jeśli potrzeba usunąć się, naturalnie usuniemy się. Ale poco ty mnie nudzisz tem wszystkiem? Już wczoraj mówiłeś mi o tem.
 — Mnie także naprzykrzają się...
 — Powiedz, że wyniesiemy się.
 — Powiadają, że już od miesiąca upominają się o to..., że policję zawiadomią...
 — Niech zawiadamiają! — ostro odrzekł Obłomow. — My i sami opuścimy to mieszkanie za dwa — trzy tygodnie, jak pociepleje...
 — Za dwa — trzy tygodnie! A rządca powiada: za tydzień przyjdą rzemieślnicy i burzyć wszystko będą! Wynoście się jutro albo pojutrze.
 — He, he, he! Jaki pośpiech! Jeszcze czego!